Oorzaken en symptomen aangezichtsverlamming
Oorzaken
Meestal wordt uitval van de nervus facialis veroorzaakt door aandoeningen van de zenuw in het gebied buiten de hersenstam. We spreken dan van een perifere verlamming. Soms kan het ook een probleem zijn in het hersenstamdeel van de zenuw. We spreken dan van een centrale verlamming.
Perifere verlamming
Dit betreft veruit de grootste groep cliënten. Meestal wordt geen duidelijke verklaring gevonden voor de verlamming. We spreken dan van een zogenaamde idiopathische facialis parese of ook wel de verlamming van Bell.
• Ook kunnen oorinfecties een verlamming van de nervus facialis veroorzaken, doordat een deel van de zenuw door het middenoor loopt.
• Tot slot kunnen tumoren (gezwellen) van de speekselklieren of schedelbasisfracturen (breuken) uitval van de nervus facialis veroorzaken. In deze gevallen is het verband met de oorzaak echter duidelijk. Meestal wordt er geen oorzaak gevonden.
Centrale verlamming
Meestal als gevolg van een cerebrovasculair accident, beter bekend als een attack/beroerte.
Opvallend hierbij is dat de mondhoek kan hangen, maar dat het oog altijd goed gesloten kan worden.
Symptomen
Zoals gezegd is de uitval van de gelaatsspieren meestal het opvallendst. In rust hangt de getroffen mondhoek naar beneden, is de plooi tussen neus en wang (nasolabiaalplooi) verstreken, is het oog meer open en hangt de wenkbrauw enigszins af.
Tijdens optrekken van de wenkbrauwen, sluiten van de ogen, tuiten van de lippen, opblazen van de wang en optrekken van de lippen blijft de aangedane zijde achter. Als de ogen worden gesloten, wordt het oogwit zichtbaar door het wegdraaien van de oogbol.
Tijdens spreken en eten kunnen cliënten op de wang bijten en uit de aangedane mondhoek kan drinken worden gemorst. Soms traant het aangedane oog. Een enkele keer wordt er geklaagd over een zoute of metaalachtige smaak of heeft de cliënt oorklachten.