Oorzaken & symptomen urine-incontinentie
Veel vrouwen lijden aan een bepaalde vorm van urine-incontinentie, waarvan de oorzaken divers kunnen zijn. Gelukkig is er veel aan urine-incontinentie te doen, waardoor u er geen of minder hinder van ondervindt en het gebruik van incontinentiemateriaal verleden tijd is.
De vormen van urine - incontinentie
Stress- of inspanning-incontinentie
De meeste vrouwen met ongewild urineverlies hebben zogenoemde stressincontinentie. Dit is ongewild urineverlies door druk op de blaas door lichamelijk inspanning, bijvoorbeeld bij tillen, sporten en springen of bij lachen, hoesten of niezen. Door een beschadigde of verslapte bekkenbodem- of sluitspier of beschadigd bindweefsel onder de plasbuis kan er urine uit de blaas lopen als de druk in de buikholte plotseling toeneemt.
Aandrang of urge-incontinentie
Aandrang of urge-incontinentie is urineverlies bij een plotselinge, hevige aandrang om te plassen. Uw blaas reageert overgevoelig op een kleine hoeveelheid urine, waardoor u vaker naar het toilet moet. Ook prikkels als stromend water, de geur van bepaalde stoffen en zelfs het denken aan toiletbezoek kunnen tot een sterke aandrang leiden. U hebt het idee dat u niet snel genoeg bij het toilet bent of u wordt een paar keer per nacht wakker met een sterke aandrang en verliest dan al urine.
Gemengde incontinentie
Een aantal vrouwen heeft zowel ongewild urineverlies tijdens inspanning als bij aandrang. We noemen dit gemengde incontinentie. Voor het kiezen van de beste behandeling is het belangrijk te onderzoeken van welke soort incontinentie u het meeste hinder ondervindt.
Oorzaken incontinentie
Van alle vormen incontinentie komt stress-incontinentie het meeste voor. Hierbij is sprake van een beschadigde of verslapte bekkenbodem- of sluitspier of bindweefsel onder de plasbuis, waardoor er urine uit de blaas kan lopen bij inspanning.
De beschadiging van het bindweefsel onder de plasbuis of beschadiging of verslapping van de spieren kan het gevolg zijn van:
Zwangerschap en bevalling
Tijdens de bevalling kunnen de spieren die de blaas ondersteunen of het bindweefsel onder de plasbuis, beschadigd raken. Hierdoor werkt het afsluitmechanisme van de blaas niet optimaal, met urine-incontinentie als gevolg.
Menopauze
Naarmate we ouder worden, worden de spieren en het bindweefsel in de bekkenbodem zwakker. Bovendien maakt ons lichaam na de overgang of menopauze minder vrouwelijke hormonen (oestrogenen) aan, hetgeen ook invloed heeft op de spieren en het bindweefsel. Ook de sluitspier van de blaas kan minder goed functioneren. Dit kan kan leiden tot urine-incontinentie.
Moeizame stoelgang
Langdurig persen bij een moeizame stoelgang kan op lange termijn zorgen voor schade aan de zenuwen van de bekkenbodem. Dit kan tot gevolg hebben dat ook de zenuwen van de blaas en vervolgens de sluitspieren niet meer goed functioneren. Hierdoor kan urine-incontinentie ontstaan.
Operaties
Operaties in het gebied van de blaas kunnen in sommige gevallen leiden tot urine-incontinentie. Voorbeelden van deze ingrepen zijn plasbuisoperaties of een verwijdering van de baarmoeder.
Verzakking
Bij een verzakking blijft een orgaan, bijvoorbeeld de blaas of de vagina, niet op zijn plaats. Dit kan leiden tot urine-incontinentie. Lees meer over verzakkingen.